In maart kwam ik op het idee om lockdown portretten te maken. Terwijl ik in een Zoom borrel met teamgenoten zat, besloot ik portretten te maken van mensen die ik toen niet mocht zien maar die ik – onder normale omstandigheden – wel vaak zie. Ik realiseerde me ineens hoeveel mensen ik eigenlijk regelmatig zie en dat dit toen ineens niet meer kon. Het was ook met de expositie van de Pijnackerse kunstroute De Verbeelding in het achterhoofd. Meestal maak ik hiervoor iets wat totaal buiten mijn comfortzone ligt: landschappen, stillevens etc. Dit jaar moest het een serie worden van lockdown portretten.

Gelukkig heeft het maken van deze serie portretten me aan de gang heeft gehouden. Opdrachten stroomden – zeg maar – niet echt binnen tussen maart en juli. Want fotograferen is voor mij meer dan alleen werk. Ik word onrustig als ik een tijdje niet heb gefotografeerd, dan móét ik weer. Daarnaast was het natuurlijk ontzettend fijn om iedereen weer te zien : familie, hockeyteam, boekenclub, vriendinnen, buren van het bedrijfsverzamelgebouw waar ik mijn studio heb. En om iedereen even 1 op 1 te kunnen ontmoeten, bij hen thuis. En dat ik eigenlijk best wel dankbaar ben voor al deze contacten.

Even leek het erop dat gewoon De Verbeelding door zou gaan. Ik zou met nog twee kunstenaars op een mooie locatie, de kerk in Delfgauw, exposeren. Weliswaar alles op 1,5 meter met looproutes, handdesinfectie en desnoods gezichtsmaskers. Maar de organisatie besloot om dit jaar te cancelen. Begrijpelijk maar ook jammer. Daarom was ik blij dat ik kon aanhaken bij de open dag van Sector V. Zo kon ik toch alle lockdown portretten exposeren en iedereen die nog nooit in mijn studio was geweest, laten zien waar ik werk.

Wil je alle portretten zien, die ik heb gemaakt? Check dan regelmatig mijn social media. Ik ga ze er met enige regelmaat posten. Volg je me nog niet? Dan wordt het tijd dat je me op Instagram en LinkedIn opzoekt;-)

Bekijk ook even mijn portfolio en als je denkt, zo’n portretfoto wil ik ook… Neem dan contact met me op!